Kale Kale

De afgelopen weken waren rustige weken wat betreft activiteiten en uitstapjes, vooral lekker hier in Mpumudde gebleven en stage gelopen. De afgelopen dagen vooral in bed gelegen met een flinke griep, daarvoor hoef je dus niet in Nederland te zijn… Ondertussen al weer aardig op de been en vanmorgen al weer gewoon met de jongens bezig geweest.

De afgelopen weken waren vooral wat stage betreft bewogen weken. De jongens hebben laten zien hoe groot hun problemen zijn en hoeveel ze nog moeten leren voor ze zelfstandig zijn.. De laatste twee weken stonden in het teken van stelen, o.a van mij maar ook van school en van de buurman, weglopen, klagen, drugs, vechten en dreigen. Afgelopen week is één van de jongens uit het centrum verwijderd en we hopen dat daarmee de negatieve spiraal van afgelopen weken een beetje is doorbroken. We proberen de jongens eraan te herinneren dat ze het voor zich zelf doen, het is hun toekomst waar ze voor werken. Vanmorgen met de jongens geprobeerd over seksualiteit te kletsen en vooral ook de gevaren ervan, want het aantal tienerzwangerschappen en de kans op HIV is hier niet gering en dan kan een beetje voorlichting nooit kwaad.. Toen Paul na afloop vroeg wie er een HIV test zou willen laten doen stak op 1 jongen na iedereen zijn hand op.. Vrijdagochtend met z’n alle naar de clinic, we will see..

Omdat KisoBoka één van de weinige organisaties is die jongeren boven de 15 opvangt is dit voor hun ook vaak één van de weinige kansen echt een toekomst op te bouwen. Veel organisaties nemen alleen jongere kinderen op omdat die nu eenmaal makkelijker te helpen zijn, ze zijn nog makkelijker te vormen en hebben minder meegemaakt omdat ze minder lang op straat leven. Ze hebben zich daardoor ook minder straatgedrag eigen gemaakt.

Komend weekend hoop ik een paar dagen in Mukono te verblijven, even op bezoek bij Nathalie en Diede de vorige maand bij mij in huis zaten. Ik vind het leuk om er even een weekendje uit te zijn en vind het supergezellig hun weer te zien. Ik heb ze twee weken geleden een dagje bezocht, ze wonen in Seeta Nazigo, een heel klein dorpje op een half uur boda afstand van Mukono. Letterlijk in de middle of nowhere zonder water en zonder stroom.. Het is leuk om te zien waar ze zitten maar ik ben blij met mijn huisje met (meestal) water en stroom en op redelijke afstand van de stad. ( Verwend )

Na 5 uur op de grond gezeten te hebben zijn mijn Afrikaanse vlechten er weer uit.. De eerste avond voelde het heel raar, je bent gewend 2 kilo nephaar op je hoofd te hebben en nu voel je ineens geen gewicht meer als je je hoofd beweegt. Maar goed, jullie weten dat ik fan ben van de Afrikaanse kapsels, en ik hoop dus binnenkort weer bij de kapper te zitten. Alleen heb ik afgelopen week bij het zwembad mijn hoofdhuid verbrand (geen idee hoe ik dat heb gedaan) maar ik wacht dus even tot dat weer over is voor ik ze weer 10 uur achter elkaar aan mijn hoofd laat trekken, want echt fijn is anders. Een korte illustratie van de gewaarwording van het spreekwoord wie mooi wil zijn moet pijn lijden..

‘’ Op het moment dat ik de saloon binnenkom en vertel welk model ik wil (pencil) begint iedereen te lachen, want dit model duurt ontzettend lang en iedereen weet dat een Mzungu niet zo lang op de grond kan zitten (en ze hebben nog gelijk ook). Je word op een (dun) kussentje op de grond geplant en het hele dorp komt langs om even aan mijn zachte blonde haren voelen… De eerste uren op de grond zijn vreselijk, na ongeveer 10 minuten is het al ontzettend oncomfortabel en wil je de hele tijd gaan verzitten, maar dat gaat niet aangezien er van twee kanten aan de hoofd getrokken word. Na een paar uur lijkt het alsof je lichaam accepteert dat alles pijn doet en het niet gaat veranderen, je zit nog steeds ellendig maar de drang om te gaan verzitten neemt wat af. Maar na een uur of 8 houd het echt op, rug, benen en schouders doen pijn van het op de grond zitten en je hele hoofd brand van het getrek en geduw. Vanaf nu tel je elk vlechtje en voel je om de 5 minuten hoeveel ze nog moeten.. Werkelijk alles doet pijn en elk vlechtje lijkt meer pijn te doen als de vorige. En dan kom je na een hele lange vermoeiende dag eindelijk thuis en denk je lekker te gaan slapen, vergeet het maar, de eerste drie nachten kan je niet slapen van de pijn..

Goed, nu denken jullie natuurlijk allemaal als het zo ellendig is, waarom ga je dan?? En al is ik eerlijk ben, vraag ik me dat ook elke keer weer af als ik bij die kapster op de grond zit.. Maar goed, als het dan weer zit en ik weer fatsoenlijk kan slapen ben ik er weer erg blij mee.. dus daar doen we het dan maar mee.’’

Als ik het bovenstaande zo nalees klinkt het best dramatisch, maar om eerlijk te zijn is dat het ook.. Het is niet voor niks dat de vrouwen hier vragen ‘did you cry?’ als ze zien dat ik mijn haar heb gedaan. Maar haar is hier ‘a big thing’ elke maand een ander kapsel betekend hier status, het betekend dat je geld heb om elke maand naar de saloon te gaan. Daarnaast krijg ik toch ook wel leuke reacties van de mensen om mij heen..

Ik volg de laatste paar weken trouw 2 keer per week de Luganda lessen. Ik ben dus weer werkwoorden aan het vervoegen, terwijl ik mezelf na het behalen van mijn Nederlands toets vorig jaar, had beloofd dat ik dat nooit meer hoefde te doen. Gelukkig geen d/t/dt problemen.. Je zet een N voor het werkwoord als je Ik bedoeld, een O als je jij bedoeld en een A voor he/she. Ngenda, ik ga, Ogenda, jij gaat en Agenda hij gaat… Niks geen sterke en zwakke werkwoorden en zulk soort gedoe.

Ik ben er ondertussen wel achter dat Luganda eigenlijk niet zo’n moeilijke taal is… Het ontbreekt me alleen aan tijd om me er echt in te verdiepen en dat is jammer omdat ik over een paar maanden echt een woordje Luganda hoop te spreken. In Augustus hoop ik namelijk samen met Simon mijn Compassion sponsorkindje Esther op te gaan zoeken. Esther is 5 jaar en ontzettend schattig! Ik zou het wel heel leuk vinden om straks met haar een beetje Luganda te kunnen kletsen! Simon is een goede vriend van mij die halverwege juli deze kant opvliegt, dan hopen we samen door Oeganda te reizen en heerlijk vakantie te houden! Als alles goed gaat hoop ik halverwege juli mijn stage af te ronden en alle verslagen ingeleverd te hebben. Er moet nog wel een hoop gebeuren voor het zover is maar dat komt vast goed..

Zou ik bijna vergeten iets over Pasen te vertellen! Ik ben eerst naar de kerk geweest, waar we met de hele gemeente het kruis hebben versiert. Ik herinner me dit van vorig jaar en vind het heel bijzonder, een mooie traditie. Op Goede Vrijdag plaatsten we een groot houten kruis langs de weg, volledig in stilte. En met Pasen brengt iedereen bloemen mee om het kruis te versieren en ondertussen worden er luid de mooiste liederen gezongen, zo word de Pasen echt een feest(met inhoud)! Na de kerk ben ik naar Paul en Willem gegaan waar alle jongens zich al verzameld hadden voor een heerlijke maaltijd! Paul had eieren verstopt en de jongens hadden de grootste lol om wie de meeste eieren zou vinden. Al met al een fijne en gezellige Pasen:)

Ik hoor dat het bij jullie weer wat begint op te warmen, dat is fijn bij jullie. Hier is nog steeds hartstikke regenseizoen met regelmatig flinke buien, goed voor de plantjes en goed voor de temperatuur. Want het klinkt misschien raar maar het is fijn om af en toe een vest aan te moeten doen omdat het koud is (20c) Ik hoop dat jullie ook allemaal een hele fijne Pasen hebben gehad en dat jullie mogen blijven genieten van het mooie weer.

Liefs