The sliding Mzungu

Ik weet dat mijn vorige blog nog maar kort geleden is, maar deze blunder van de week wil ik jullie niet onthouden..

Gister ben ik met Natalie en Diede en de straatjongens wezen wandelen, dat was in ieder geval de bedoeling.. De jongens liepen iedereen een beetje te pesten door met een tak in je nek te kriebelen, dus ik pakte de tak af en rende weg.. Maar rennen in Oeganda betekend dat je niet kan zien waar je je voeten neerzet, iets dat dus sowieso al af te raden is.. Met het gevolg dat ik met mijn voet in 1 van de gaten gleed en een gigantische smak op de grond maakte, maar aangezien de weg naar beneden liep werd dit een buikschuiver alá American funniest home video’s en hapte ik letterlijk zand..

Het leuke hieraan is dat je zelfs in zo’n klein iets de cultuur verschillen tussen Nederland en Oeganda ziet. Want jullie kunnen je allemaal voorstellen wat een hilarisch gezicht het geweest moest zijn, een zand happende Mzungu (blanke) die zo stom was om niet te kijken waar ze dr voet neerzette… Natalie en Diede hadden al vrij snel door dat ik oke was en lagen (terecht) helemaal in een deuk, maar ze kregen een standje van de jongens want als je vriend pijn had ga je niet staan lachen… Ook ik kreeg een standje, want als je pijn heb dan mag je niet lachen. Ik heb de jongens uitgelegd dat Nederlanders een beetje raar reageren op zulke dingen en dat het bij ons vrij normaal is om om zo iets te lachen.. Maar aangezien hun redenering eigenlijk best logisch is heb ik mijn serieuste gezicht op gezet en zijn we toch maar terug naar huis gegaan voor een litertje jodium en wat gaasjes..

De schrammen op mijn voeten, benen, armen, handen, kin, neus en voorhoofd maken me een nog grote attractie dan ik als Mzungu toch al was. Normaal hoor ik de hele dag Mzungu bye, nu is het veranderd in Mzungu sorry… Mensen zeggen hier sorry als blijk van medeleven, en het mooie aan dit land is dat mensen het nog lijken te menen ook :-) Behalve wat schaafwonden ben ik dus oké, en vind ik het vooral erg jammer dat het niet op video staan en ik het zelf niet terug kan kijken…

Gister ben ik met de straatjongens naar de kerk geweest. Na de kerk kwamen we een jongentje tegen dat Henri ineens om de hals viel. De vrouw die met dat jongentje mee was vertelde me dat Henri altijd voor hem zorgde toen ze nog op straat leefde, volgens deze mevrouw had het jongentje de straat nooit overleeft als Henri er niet was geweest… Het is mooi om zulke verhalen te horen en het is nog mooier om te zien dat beide jongens nu een goede plek hebben om te wonen en weer een toekomst hebben. Ook kwamen we op de terugweg een broertje van Saddam tegen, hij reed voorbij op de boda en we hebben dus niet met hem kunnen praten. We willen nu van de week gaan kijken of we de familie van Saddam kunnen vinden en ze het contact eventueel weer op kunnen bouwen.

Afgelopen weken heb ik een poging gedaan wat woordjes Luganda te leren maar behalve groeten (wat hier behoorlijk uitgebreid gaat) tellen en een paar andere losse woordjes gaat het nog niet zo hard als ik graag had gewild. Ik wil dan ook gaan kijken of ik echt les kan gaan volgen, dus inclusief een beetje grammatica zodat ik zinnen kan gaan maken. Er word Luganda les gegeven door een Duitser op een school in de buurt, dus daar ga ik vanmiddag maar eens kijken.. Ik wil graag Luganda leren om met de jongens te kunnen communiceren maar ook om contact te maken met de mensen in de buurt. In de Oegandese cultuur is contact maken en hier ook de tijd voor te nemen erg belangrijk. Als je iemand groet zeg je niet alleen hallo, je vraagt hoe het gaat, hoe de dag was en hoe het met de rest van de familie gaat. Ik merk nu ik in het Oegandees kan groeten al dat je zoveel makkelijker contact maakt en dat het ook echt gewaardeerd word, dit stimuleert om meer te leren…

Afgelopen week hebben we ook heel wat eters gehad, niet omdat wij de hele buurt elke keer uitnodigen, maar omdat mensen die je zien koken zichzelf gewoon uitnodigen… Dat gaat dan ongeveer zo;

You are cooking?
Yes,
Oké let me come

En ja dan kan je toch echt geen nee meer zeggen, ook al betekend het dat je gelijk weer terug naar de markt kan omdat je helemaal niet genoeg eten heb voor twee personen extra... Achteraf zeggen ze altijd dat ze het eten heerlijk vonden, maar wij denken dat dit beleefdheid is, net als dat ik nog steeds zeg dat ik die afschuwelijke Matoke (gekookte en gestampte groene banaan) lekker vind..

Naast dat Natalie en Diede me nu de sliding Mzungu gedoopt hebben ben ik behalve dat nu ook een fietsende Mzungu. Ik zei al dat ik als Mzungu toch al een bezienswaardigheid ben maar een vrouwelijke Mzungu op een fiets is wel helemaal bijzonder. Een oud Afrikaanse gedachte zegt namelijk dat je als vrouw je maagdelijkheid verliest als je op een fiets zit, en ook al geloven de mensen dit nu niet meer.. een vrouw op een fiets is toch nog wel een reden om 3 keer achterom te kijken of gewoon stil te gaan staan en me ongegeneerd na te gaan staan kijken. Ik moet met het fietsen nog wel een beetje oefenen omdat ik zo af en toe nog wel aan de verkeerde kant van de weg fiets.. Maar goed, de gemiddelde Oegandees lijkt de verkeersregels net zo min te kennen als ik, dus dat scheelt. Fietsen in Oeganda betekend dat je gewoon rechtdoor over de rotonde kan rijden en net als alle andere weggebruikers hard je best doet om alle gaten in de weg te vermijden, een ware kunst die ik helaas nog niet volledig beheers… Ook links of rechts inhalen lijkt niet echt een verschil te maken. Het verkeer hier is een complete chaos en achter op de boda doe je gewoon af en toe je ogen dicht en hoop je maar dat de driver die truck ook aan ziet komen.. Maar op de fiets is het toch nog wel een ander verhaal..

De tomaten, komkommers en wortels beginnen allemaal te ontkiemen en de sperziebonen zijn al zeker 10cm hoog, kortom de tuin doet het goed en de jongens vinden het leuk om er mee bezig te zijn en om te zien hoe alles groeit. Het regenseizoen helpt enorm met elke nacht een flinke bui, dat scheelt de jongens heel wat liters water halen.. het regent dus goed en dat is heel erg fijn aangezien praktisch elke Oegandees groente verbouwd en heel veel mensen daar hun inkomsten uithalen. Zelf ben ik er niet altijd blij mee, aangezien het betekend dat de weg in het dorp eigenlijk alleen nog maar begaanbaar is op kaplaarzen of blote voeten, en aangezien ik geen kaplaarzen heb betekend dat hele vieze voeten..

Ik hoor dat het bij jullie nog steeds koud is, ik leef met jullie mee want hier koelt het ook aardig af als het regent, vanmorgen was het zelfs maar 20 graden, dat betekend hier dus een lange broek en een vestje voor mij, en een winterjas voor de mensen hier. Maar gelukkig is het kwik ondertussen al weer opgelopen tot 27 graden en kan het vestje weer uit…

Iedereen trouwens bedankt voor alle lieve reacties en mailtjes, dit is erg leuk om te lezen!

Liefs