(Voorlopig) Laatste berichtje...

Precies 4 weken geleden werd ik nu wakker in een bed dat iedereen ‘mijn eigen bedje’ noemde. Om vervolgens niet te kunnen kiezen wat ik voor mijn ontbijt wilde en neer te ploffen achter onze tv, die overigens overdreven afmetingen heeft. Jullie begrijpen wel dat het bed wat in de afgelopen 4 weken weer een beetje ‘mijn eigen bedje’ is geworden, op dat moment niet echt als mijn eigen bedje voelde. En toen ik uiteindelijk koos voor een taai beschuitje als ontbijt omdat niemand de afgelopen 6 maanden beschuit had gegeten, miste ik mijn veel te zoete yoghurt met mieren en cornflakes… Al was achteraf het Nederlandse eten nog het makkelijkste wennen.

Het was natuurlijk heel fijn om vrienden en familie weer te zien, en het ontvangst op Schiphol was super. Maar ondanks het weerzien van vrienden en familie waren de eerste weken niet makkelijk. Buiten het feit dat ik het 24/7 koud had, vond ik het maar moeilijk wennen. Ik miste mijn leventje in Oeganda, mijn eigen bedje met een te dun matras en de klamboe waar ik bijna elke avond vanaf een uur of 7 onder zat. Ik miste mijn vrienden, de lieve mensen, de prachtige natuur, de kinderen en het heerlijke weer. Ik kwam uit een land waar iedereen lachte ook al hadden ze niks, om vervolgens aan te komen in een land waar ze alles hebben, maar een glimlach kennelijk soms al te veel is. De tegenstellingen zijn onvoorstelbaar en overweldigend. Geen muziek meer op straat, geen spontane praatjes met vreemden, geen prachtig gekleurde vrouwen met bananen op hun hooft geen dansende kinderen meer langs de weg.

Nu, vier weken later, ben ik weer aardig ingeburgerd. Mijn bed is weer ‘mijn eigen bedje’ , de afmeting van de tv stoort me niet meer, de beschuitjes zijn ververst en ik vertel me moeder dat ze voortaan geen goedkope vla meer moet kopen want die is niet lekker genoeg. Klinkt dat Nederlands of niet? Ik ben hard voor school bezig en het leven in Nederland begint zo langzamerhand weer gewoon te worden. Diep van binnen baal ik dat ik weer begin te wennen aan alle luxe, aan de instelling van mensen en aan onze wegwerpmaatschappij. Diep van binnen wil ik niet wennen en wil ik hier leven zoals ik dat daar deed. Ik kon genieten van een stukje gefrituurde cassave, omdat ik de rest van de dag alleen maar bonen at, ’s avonds genoot ik van de douche ook al was die koud en als ik onderweg een leuk praatje met een vreemde had was mijn dag weer goed. Meer had ik daar niet nodig om gelukkig te zijn. Ik baal ervan dat ik weer zo ‘verwester’ Alsof ik alles wat ik daar geleerd heb al weer vergeten ben. Ik mis Oeganda nog elke dag, en als je me nu zou vragen waar ik op dit moment het liefste zou zijn hoef ik daar nog steeds geen seconde over na te denken. Ik ben mijn hart verloren…

De reden dat ik 3 mei uiteindelijk toch naar huis ben gekomen was school. Om volgend jaar aangenomen te worden in het tweede jaar van de studie SPH, moest ik aantonen dat ik goed genoeg was om het eerste jaar over te slaan, en dat ging niet vanuit Afrika.. Mijn portfolio is ondertussen af, en goedgekeurd! Nu moet ik maandag nog een schriftelijke toets maken en een rollenspel met een acteur spelen en dan gaan we zien of ik genoeg mijn best heb gedaan. Maar wat mij betreft moet ik dit halen, anders zou het betekenen dat ik voor niks ben terug gekomen, dan had ik nu nog in Oeganda kunnen zitten… En dat zou wel eens een serieuze ruzie tussen mijn hart en mijn hooft kunnen veroorzaken…

Behalve dus was afkick verschijnselen gaat het goed met me. Ook begin ik weer redelijk te wennen aan de temperaturen, alleen ’s avonds waardeer ik een dik vest en een fleece deken nog ontzetten.

Waarschijnlijk was dit (voorlopig) mijn laatste Oeganda blog. Jammer, maar helaas. Maar treur niet! Want ik heb mezelf maximaal 2 jaar gegeven om terug te komen in Oeganda, dus misschien kan ik jullie dan weer met mijn verhaaltjes vermaken! Iedereen bedankt voor het volgen en voor de reacties. Veel van jullie heb ik ondertussen al weer ontmoet, en de rest hoop ik snel te ontmoeten.

Liefs.

Oeganda
- Het land waar je altijd meer dan Welkom bent!
- Het land van de prachtige natuur
- Het land van de vriendelijke mensen
- Het land van de berggorilla’s
- Het land van de poscho en beans
- Het land van de bodadrivers en hun bijbehorende rijstijl
- Het land van de rode aarde
- Het land met het heerlijke weer
- Het land van de lachende kinderen
- Het land van de optimistische mensen
- Het land van de tijd, i.p.v. klok
- Het land van de vieze, vette grote kakkerlakken onder je bed
- Het land van de prachtige bruine kindjes
- Het land waar mensen vonden dat ik dikker moest worden, i.p.v. dunner
- Het land waar het gaat om wie je bent en niet hoe je er uit ziet(behalve als je blank bent)
- Het land van uuuren bij de kapper voor een tientje
- Het land van 50 passievruchten voor een euro
- Het land waar 3 levende (grote) varkens makkelijk achter op een brommertje passen.
- Het land waar ook een compleet tweepersoons bed of 4 volwassenen op een brommertje geen probleem is.
- Het land van de Sambosa’s, gefrituurde casavas en Roll- eggs
- Het land waar mensen altijd tevreden lijken te zijn met wat ze hebben
- Het land waar mensen soms niets hebben maar je toch alles willen geven
- Het land waar kippen slachten de orde van de dag is
- Het land dat je dankbaar maakt voor de kansen die je krijgt
- Het land waar zelfs afval een tweede kans krijgt

Helaas is Oeganda ook het land van de
- Het land van schrijnende Armoede
- Het land van ongerechtigheid en corrupptie
- Het land waar elk jaar 66.000 mensen sterven aan de gevolgen van Hiv-aids
- Het land waar een mug het gevaarlijkste dier is
- Het land van de sloppenwijken
- Het land met naar schatting 2,4 miljoen wezen
- Het land van de slechte gezondheidszorg
- Het land van het dure en slechte onderwijs
- Het land van de alcoholproblemen
- Het land met een bevolking van 27 miljoen en slechts 2000 opgeleide artsen.
- Het land waar 60% procent van de kindersterfte te maken heeft met ondervoeding
- Het land met een afschuwelijke geschiedenis

Maar bovenal is het voor mij het land waar mijn hart ligt!





PS: Ik heb nog 'enkele' foto's geplaatst van de laatste weken. Ik weet dat het er een beetje veel zijn, maar ja ik had toch nog ruimte over!