Een badeendje op de Nijl
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
02 April 2011 | Oeganda, Kampala
WOW ! Eigenlijk is dat het enige wat ik kan zeggen over ons raft avontuur. Raften op de Nijl, 1 van de wildste plekken op aarde, hoe haalde we het in ons hooft. Ik ben wezen raften met Suzan, over Suzan later meer. De dagen voor het raften hoorde we verhalen over gebroken armen en missende tanden, al deze verhalen zorgde ervoor dat we best wel zenuwachtig waren.
De ochtend van het raften werden we bij Suzans hotel opgehaald door de rafting compagnie. Daar ontmoete we Garreth and Joann, onze mede avonturiers en Yo onze gids. Yo was een wat oudere macho man die net iets teveel kletste. Later zou blijken dat ik toch blijer met hem was dan dat ik aanvankelijk dacht. Raften op de Nijl betekend rapids(stroomversnellingen) van grade 3 t/m 5. Met de garantie dat je een aantal keer flipt (omslaat.) Na een uitgebreide briefing o.a. over wat je moet doen als de boot omslaat en bovenop je valt begonnen we eigenlijk alleen nog maar zenuwachtiger aan onze trip. Rapid 1 was een waterval van slechts 2 meter hoog die recht naar beneden ging. Kom maar op dachten wij, en eigenlijk viel hij best wel mee. We sloegen niet om en iedereen zat nog in de boot! Rapid 2 en 3 waren grade 3 en 4, ook deze gingen prima en waren echt heel gaaf! Bij rapid 4 ging het helaas wat minder soepeltjes. Rapid 4 was onze eerste grade 5 rapid. We gingen met een sneltreinvaart naar beneden en wat er daarna gebeurde kan ik me eigenlijk niet meer helemaal herinneren. Het volgende dat ik weer weet is dat ik ergens onder water zat en behoorlijk in paniek was. Happend naar adem kreeg in ongeveer de helft van al het Nijl water binnen. Het leek een eeuwigheid te duren voor onze gids mij eindelijk naar boven trok… Onze eerste grade 5, en om eerlijk te zijn, was dat helemaal niet leuk. Bij rapid 5 bleven we gelukkig overeind:) Bij rapid 6 en 7 kon onze gids ons ongeveer garanderen dat we weer om zouden slaan. Ik voelde me een beetje een watje, maar omdat de schrik van de vorige rapid er nog goed in zat besloten Suzan en ik naar de safetyboat te gaan. Deze boot heeft ook medicijnen e.d. bij zich, en is door een ander peddelsysteem veel stabieler waardoor die zeker niet omslaat. Bij de volgende en laatste rapid wist onze gids te vertellen dat we waarschijnlijk niet om zouden slaan. Maar als we om zouden slaan zou je wel een tijdje onder water kunnen blijven omdat als je boven komt, er golf na golf na golf komt. Maar goed, toch maar besloten deze wel te doen, ook omdat het de laatste van de dag was. We stormden naar beneden en halverwege de rapid dacht ik nog, oke iedereen zit nog.. so far so good! Maar dat was een beetje te vroeg gejuicht want slechts een fractie van een seconde later kwam er een gigantische golf aan die ons omsloeg als of we een badeendje waren. Op de één of andere manier was ik me deze keer veel bewuster van wat er gebeurde, want op het moment dat de boot omsloeg dacht ik nog bij mezelf, o jee, dit gaat helemaal niet leuk worden… En onze gids had gelijk, want toen ik vrij snel weer boven kwam stond daar de volgende golf al te wachten om mij net zo snel weer naar beneden te zuigen, zonder dat ik goed en wel adem kon halen. Waardoor ik uiteindelijk de andere helft van het Nijl water ook binnen kreeg. Nu zou je zeggen dat de Nijl ondertussen droog zou staan, mijn maaginhoud zo voelende, maar dat was helaas niet het geval. Want toen ik weer boven kwam was daar de volgende golf alweer om mij mee te sleuren. Gelukkig zag ik toen ik daarna weer boven kwam 1 van de safety kajakkers die mij vakkundig uit de golf plukte. Pfiew, eigenlijk viel die laatste best mee!
Na deze rapid was het nog eventjes genieten van de schitterende natuur terwijl we op vlak water voeren, wat is Oeganda toch mooi. Toen we aan de oever kwamen stond daar een heerlijke BBQ op ons te wachten met een hele lading drankjes die een stuk beter smaakte als het Nijl water.
Daarnaast kregen we ook een gratis overnachting aan geboden met uitzicht op de Bujagali Falls, dit was even puur genieten na een behoorlijk heftige dag. Toen ik de dag daarna opstond, hing er een dikke laag mist over de rivier en slingerde er overal aapjes in de bomen, een mooier begin van de dag kon ik me niet wensen. (De spierpijn even achterwege gelaten)
Achter af heb ik ontzettend veel spijt dat ik die 2 rapids heb gemist. De eerste keer dat we omsloegen schijnt achteraf ook de heftigste geweest te zijn, en ik heb dus eigenlijk 2 hele leuke rapids gemist. Maar goed, al met al was het een hele leuke en bijzondere ervaring, maar niet 1 die ik snel nog een keer zou doen.. Misschien ben ik toch iets minder heldhaftig dan ik zelf dacht ;)
Vorige week vrijdag is Suzan naar Home Sweet Home gekomen. Suzan in de sponsor van Rachel, één van onze kindjes. Suzan wilde gewoon eens komen kijken in het weeshuis, en natuurlijk Rachel leren kennen. Het is erg gezellig dat er weer even iemand is waar mee ik lekker een terrasje kan pakken, aan het zwembad kan liggen of doodsangsten uit kan staan tijdens het raften.
Over precies een week, 10 april, hoop ik goed en wel in Kenia te zitten. Ik wilde graag naar Kenia om 2 redenen. Reden 1 is dat ik toch wel mijn lijstje van de Big 5 compleet wilde maken, want ondanks dat ik hier in Oeganda een heel aantal parken heb gehad, mis ik nog steeds de Neushoorn en het luipaard.. Reden 2 is dat Maaike en Jessica , 2 vriendinnen van mij, momenteel voor 4 maanden in Kenia zitten. Ik heb erg veel zin ze weer te zien! Ik hoop in kisumu en omgeving wat leuke dingen te zien, maar ik hoop ook een bezoekje aan de Masai Maara te kunnen brengen. Ik zal waarschijnlijk ongeveer anderhalve week in Kenia blijven, zodat ik in ieder geval Pasen weer lekker hier kan vieren.
En na Pasen is het nog maar een weekje… Vorige keer vertelde ik nog uitgebreid dat het wel goed zou zijn als ik straks naar huis ga. Maar om eerlijk te zijn word dat gevoel steeds minder, er zijn ineens nog allemaal dingen die ik wil doen. Ik begin ook steeds meer te zien wat ik allemaal ga missen straks. Om eerlijk te zijn gaat de tijd me momenteel veel te hard.
De meeste foto’s van afgelopen weken staan op het fototoestel van Suzan, omdat mijn toestel kapot is, die foto’s houden jullie dus nog te goed. Maar omdat we ons door het raften toch al op en top toerist voelde, konden we als echte toeristen de CD met foto’s toch niet laten liggen. En omdat we met z’n 2e waren konden we de kosten delen. Kortom deze foto’s kan ik jullie wel laten zien.
Bedankt voor alle mailtjes en alle reacties, echt erg leuk!
Groetjes Ellen
De ochtend van het raften werden we bij Suzans hotel opgehaald door de rafting compagnie. Daar ontmoete we Garreth and Joann, onze mede avonturiers en Yo onze gids. Yo was een wat oudere macho man die net iets teveel kletste. Later zou blijken dat ik toch blijer met hem was dan dat ik aanvankelijk dacht. Raften op de Nijl betekend rapids(stroomversnellingen) van grade 3 t/m 5. Met de garantie dat je een aantal keer flipt (omslaat.) Na een uitgebreide briefing o.a. over wat je moet doen als de boot omslaat en bovenop je valt begonnen we eigenlijk alleen nog maar zenuwachtiger aan onze trip. Rapid 1 was een waterval van slechts 2 meter hoog die recht naar beneden ging. Kom maar op dachten wij, en eigenlijk viel hij best wel mee. We sloegen niet om en iedereen zat nog in de boot! Rapid 2 en 3 waren grade 3 en 4, ook deze gingen prima en waren echt heel gaaf! Bij rapid 4 ging het helaas wat minder soepeltjes. Rapid 4 was onze eerste grade 5 rapid. We gingen met een sneltreinvaart naar beneden en wat er daarna gebeurde kan ik me eigenlijk niet meer helemaal herinneren. Het volgende dat ik weer weet is dat ik ergens onder water zat en behoorlijk in paniek was. Happend naar adem kreeg in ongeveer de helft van al het Nijl water binnen. Het leek een eeuwigheid te duren voor onze gids mij eindelijk naar boven trok… Onze eerste grade 5, en om eerlijk te zijn, was dat helemaal niet leuk. Bij rapid 5 bleven we gelukkig overeind:) Bij rapid 6 en 7 kon onze gids ons ongeveer garanderen dat we weer om zouden slaan. Ik voelde me een beetje een watje, maar omdat de schrik van de vorige rapid er nog goed in zat besloten Suzan en ik naar de safetyboat te gaan. Deze boot heeft ook medicijnen e.d. bij zich, en is door een ander peddelsysteem veel stabieler waardoor die zeker niet omslaat. Bij de volgende en laatste rapid wist onze gids te vertellen dat we waarschijnlijk niet om zouden slaan. Maar als we om zouden slaan zou je wel een tijdje onder water kunnen blijven omdat als je boven komt, er golf na golf na golf komt. Maar goed, toch maar besloten deze wel te doen, ook omdat het de laatste van de dag was. We stormden naar beneden en halverwege de rapid dacht ik nog, oke iedereen zit nog.. so far so good! Maar dat was een beetje te vroeg gejuicht want slechts een fractie van een seconde later kwam er een gigantische golf aan die ons omsloeg als of we een badeendje waren. Op de één of andere manier was ik me deze keer veel bewuster van wat er gebeurde, want op het moment dat de boot omsloeg dacht ik nog bij mezelf, o jee, dit gaat helemaal niet leuk worden… En onze gids had gelijk, want toen ik vrij snel weer boven kwam stond daar de volgende golf al te wachten om mij net zo snel weer naar beneden te zuigen, zonder dat ik goed en wel adem kon halen. Waardoor ik uiteindelijk de andere helft van het Nijl water ook binnen kreeg. Nu zou je zeggen dat de Nijl ondertussen droog zou staan, mijn maaginhoud zo voelende, maar dat was helaas niet het geval. Want toen ik weer boven kwam was daar de volgende golf alweer om mij mee te sleuren. Gelukkig zag ik toen ik daarna weer boven kwam 1 van de safety kajakkers die mij vakkundig uit de golf plukte. Pfiew, eigenlijk viel die laatste best mee!
Na deze rapid was het nog eventjes genieten van de schitterende natuur terwijl we op vlak water voeren, wat is Oeganda toch mooi. Toen we aan de oever kwamen stond daar een heerlijke BBQ op ons te wachten met een hele lading drankjes die een stuk beter smaakte als het Nijl water.
Daarnaast kregen we ook een gratis overnachting aan geboden met uitzicht op de Bujagali Falls, dit was even puur genieten na een behoorlijk heftige dag. Toen ik de dag daarna opstond, hing er een dikke laag mist over de rivier en slingerde er overal aapjes in de bomen, een mooier begin van de dag kon ik me niet wensen. (De spierpijn even achterwege gelaten)
Achter af heb ik ontzettend veel spijt dat ik die 2 rapids heb gemist. De eerste keer dat we omsloegen schijnt achteraf ook de heftigste geweest te zijn, en ik heb dus eigenlijk 2 hele leuke rapids gemist. Maar goed, al met al was het een hele leuke en bijzondere ervaring, maar niet 1 die ik snel nog een keer zou doen.. Misschien ben ik toch iets minder heldhaftig dan ik zelf dacht ;)
Vorige week vrijdag is Suzan naar Home Sweet Home gekomen. Suzan in de sponsor van Rachel, één van onze kindjes. Suzan wilde gewoon eens komen kijken in het weeshuis, en natuurlijk Rachel leren kennen. Het is erg gezellig dat er weer even iemand is waar mee ik lekker een terrasje kan pakken, aan het zwembad kan liggen of doodsangsten uit kan staan tijdens het raften.
Over precies een week, 10 april, hoop ik goed en wel in Kenia te zitten. Ik wilde graag naar Kenia om 2 redenen. Reden 1 is dat ik toch wel mijn lijstje van de Big 5 compleet wilde maken, want ondanks dat ik hier in Oeganda een heel aantal parken heb gehad, mis ik nog steeds de Neushoorn en het luipaard.. Reden 2 is dat Maaike en Jessica , 2 vriendinnen van mij, momenteel voor 4 maanden in Kenia zitten. Ik heb erg veel zin ze weer te zien! Ik hoop in kisumu en omgeving wat leuke dingen te zien, maar ik hoop ook een bezoekje aan de Masai Maara te kunnen brengen. Ik zal waarschijnlijk ongeveer anderhalve week in Kenia blijven, zodat ik in ieder geval Pasen weer lekker hier kan vieren.
En na Pasen is het nog maar een weekje… Vorige keer vertelde ik nog uitgebreid dat het wel goed zou zijn als ik straks naar huis ga. Maar om eerlijk te zijn word dat gevoel steeds minder, er zijn ineens nog allemaal dingen die ik wil doen. Ik begin ook steeds meer te zien wat ik allemaal ga missen straks. Om eerlijk te zijn gaat de tijd me momenteel veel te hard.
De meeste foto’s van afgelopen weken staan op het fototoestel van Suzan, omdat mijn toestel kapot is, die foto’s houden jullie dus nog te goed. Maar omdat we ons door het raften toch al op en top toerist voelde, konden we als echte toeristen de CD met foto’s toch niet laten liggen. En omdat we met z’n 2e waren konden we de kosten delen. Kortom deze foto’s kan ik jullie wel laten zien.
Bedankt voor alle mailtjes en alle reacties, echt erg leuk!
Groetjes Ellen
-
02 April 2011 - 18:16
Jorinda:
Wat kan je toch heerlijk boeiend schrijven :)
Maarru waar zijn die foto's dan?!? -
02 April 2011 - 22:16
Janneke:
Wat ziet dat er stoer uit, krijg bijna zin!!! maar als ik jouw verhaal hoor...
groet janneke -
03 April 2011 - 13:17
Daphne:
Wow ratten was zo gaaf!! En jeramy is zo gegroeid ech super om te zien dat het zo goed met ze gaat. En ook met jou, ik zal zeggen geniet van je dagen want in Nederland gaat de tijd zo snel en ben je zo weer gewend! -
03 April 2011 - 14:32
Jessica:
Wat een bikkel ben je toch ook, Ellen! Ik vond mijn 1e snorkelen al heel wat, dus voor mij blijf je een kanjer ondanks het skippen van 2 rapids! ;) Wij kijken uit naar je bezoek en een bezoekje aan een bijzondere kerk staat voor zondag al gepland! :) tot volgende week! Xxx -
03 April 2011 - 19:18
Annie Los:
In het water langs de Beatrixlaan kan je ook varen Ellen, wel zo rustig -:)
Zo te zien gaat het goed met jou en de kinderen die je spoedig gaat verlaten. Nog enkele fijne weken in Kenia. Hier is de natuur zooooo mooi. goede reizen en tot ziens, -
04 April 2011 - 14:33
Renske:
El,
ik kan maar 1 ding zeggen: HELD!
Groetjes,
Rens -
04 April 2011 - 19:06
T. Coby:
meid meid, wat een avonturen, wat ben ik blij dat ik niet in dat bootje zat. prachtig om op terug te kijken.
geniet nog maar veel van de laatste weken in die mooie natuur.
liefs van ons 3. -
05 April 2011 - 11:26
Lisanne:
Hee Ell,
Dit ziet er echt super gaaf uit! Leuk dat je zulke dingen ook kunt doen, naast je werk in home sweet home!
Geniet nog van het laatste maandje daar en van je reis naar Kenia!
x -
05 April 2011 - 19:34
Rein Wil:
Hoi Ellen, Je durft hoor om te gaan raften op zulk wild water. Zoals je schrijft komt het einde in zicht, geniet nog even en het zal wel wennen worden hier in W-veen,
Groetjes,
Rein en Wil
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
