Zelfmoord voor een tientje..!
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
13 Maart 2011 | Oeganda, Kampala
Ik weet nog dat er op mijn weblog stond, reisstatus: ik ben thuis over 182 dagen… Ondertussen zijn dat er nog maar 50!.. Ik zal de kinderen, het land, de manier van leven en het heerlijke weer absoluut missen. Maar ik weet ook dat het goed is als ik straks naar huis ga, je leeft er naar toe. Toen ik vanuit Nederland vertrok was het mijn doel om te leren leven in een andere cultuur. En wat mij betreft kan ik zeggen, missie geslaagd! Ik merk dat het leven in Oeganda gewoon is geworden. Al je spullen kopen op de markt, altijd alles afdingen en alle mensen die je begroeten, het begint gewoon te worden. Het is niet zo dat ik denk, ‘m’n doel is bereikt, dus ik kan naar huis’ Nee, ik wil nog niet naar huis, want ik heb het nog ontzettend naar mijn zin, maar zoals ik al zei, ik weet wel dat het goed zal zijn als ik straks naar huis ga. Oeganda is een fantastisch land, met vriendelijke mensen, een prachtige natuur en een geweldig klimaat. Maar er blijft 1 ding dat Oeganda me niet kon geven afgelopen 5 maanden, en dat zijn mijn vrienden en familie. Natuurlijk heb ik hier vrienden gemaakt, maar het is anders. Ook daarom is het goed dat het einde ik zicht is, ik heb heel veel zin om ze allemaal weer te zien:)
Het is al bijna een maand geleden dat ik wat heb geschreven, het word dus een iets langer stukje dan normaal.. Ik hoop dat ik jullie niet verveel ;)
Mijn vakantie in het kort:
We hebben ongeveer anderhalve week door het zuiden van Oeganda gereden, ik heb geslapen in hokjes van 2 bij 2 zonder stroom en met beesten, en heb geplast tussen de kakkerlakken:S Maar goed, verder was het een hele geslaagde reis:D veel dieren gezien, olifanten, zebra’s, buffels en een hoop impala’s en gazelles e.d. En uiteindelijk gelukkig ook nog 2 prachtige leeuwen gespot.
Maar het hoogte punt was uiteraard onze gorilla tracking. Er leven nog maar 700 berggorilla’s op de hele wereld, waarvan bijna de helft in Oeganda leeft. Met een groepje van 6 bezoekers, een paar rangers en een aantal mensen die de tassen droegen trokken we het regenwoud in op de Gorilla te bekijken in zijn natuurlijke leefomgeving. Omdat deze tracking er om bekend staat uren te kunnen duren en behoorlijk zwaar te kunnen zijn, hadden veel mensen iemand gehuurd om de tassen te dragen, zo ook ik, al was dat achteraf niet echt nodig geweest. Vol goede moed begonnen we aan de tracking. We hoopte veel mooie dingen van het regenwoud te zien, en uiteindelijk natuurlijk de gorilla’s. Na 10 minuten stond de ranger stil en iedereen verwachte een mooie bloem of plant te zien. Maar nee hoor, onze ranger zei doodleuk: ‘there we are’ Sorry?! Na 10 minuutjes lopen hadden we de Gorilla’s gevonden. Reusachtige dieren, sommige waren 45 jaar oud en 200 kilo zwaar, maar op de één of andere manier waren ze toch nog schattig, tot dat er 1 vanuit de boom noten naar ons ging gooien, maar ach. Het was heel bijzonder zo dichtbij deze dieren te staan, vooral omdat je weet dat er nog maar 700 van over zijn. Ik was blij dat we geen 5 uur hoefde te lopen, maar dit was toch nog wel het andere uiterste. Want op deze manier hadden we nog bijna niets van het woud gezien. Daarom hebben we later nog maar een wandeling door Semliki N.P. gemaakt, wat ook een regenwoud is. Inclusief 2 prachtige hotsprings, waar de lokale bevolking nog dagelijks haar aardappels in kookt, tenminste dat is wat de gids beweerde.
Onze vakantie bevatte ook nog een bezoekje aan het pigmeeendorp. De pigmeeen zijn een bergvolk waarvan de mensen ongeveer 1.5 meter groot worden. Helaas was dit zo toeristisch dat toen we wegreden zonder iets te kopen, ze stenen naar de auto gooide. Ook riepen ze I kill you! Wat eigenlijk best grappig was aangezien deze mensen slechts anderhalve meter groot zijn!
Zoals ik in het vorige verslagje melden waren er 18 februari presidents verkiezingen in oeganda. Daar hebben we ons nog best even zorgen over gemaakt, zeker als je naar de toenmalige situatie in noord Afrika keek. Maar gelukkig is het hier redelijk rustig gebleven, mede doordat Museveni herkozen is voor de 4e keer op rij, de vraag is nu alleen nog dat eerlijk gebeurd is.. Er zijn in Kampala en Jinja wel wat onregelmatigheden geweest, maar doordat ik tussen de zebra´s zat heb ik daar gelukkig niets van mee gekregen.
Slechts een weekje na deze vakantie reed in naar Entebbe om mijn ouders van het vliegveld te halen. Het was ontzettend leuk om ze weer te zien. We hebben wat leuke dingen in de omgeving gedaan, en ze hebben natuurlijk het leven in het weeshuis en de kinderen een beetje leren kennen. Ook hebben ze het lokale eten geproefd, al viel het één meer in de smaak dan het ander. Maar ach daar heb ik ook nog steeds last van.
Ook hebben we de Bujagali Falls bezocht. Het was erg mooi en de lange rit achter op de Boda over de ontzettend slechte weg wel waard. Al weet ik niet of mijn vader daar ook zo over denkt. Bij de watervallen liepen jongens die voor 10 euro met een lege jerrycan in een serieuze stroomversnelling springen en zich met de stroom mee laten voeren. Er verdwijnen hier elk jaar jongens die springen en nooit meer bovenkomen.. en dat alleen maar voor de toeristen, ik vind het triest.
In mijn ogen zelfmoord voor een tientje…
Afgelopen maand is het hier lekker zonnig en warm geweest, en dat is goed voor mij maar minder fijn voor de lokale bevolking. Begin februari is namelijk het lange regenseizoen begonnen. Maar er is afgelopen maand wel geteld 1 bui gevallen. Omdat iedereen voor dit regenseizoen de gewassen plant, is dit een serieus probleem voor de bevolking. Daarom hopen en bidden we met z’n alle dat het snel gaat regenen. (wel ’s nachts graag;))
Zoals jullie lezen heb ik het nog prima naar mijn zin:) Iedereen bedankt voor de reacties en mailtjes e.d. Want het blijft ontzettend leuk om berichtjes uit Nederland te ontvangen. Hierbij nog wat mooie plaatjes… de foto’s van de gorilla’s staan bij het vorige verslag.
Groetjes Ellen
Het is al bijna een maand geleden dat ik wat heb geschreven, het word dus een iets langer stukje dan normaal.. Ik hoop dat ik jullie niet verveel ;)
Mijn vakantie in het kort:
We hebben ongeveer anderhalve week door het zuiden van Oeganda gereden, ik heb geslapen in hokjes van 2 bij 2 zonder stroom en met beesten, en heb geplast tussen de kakkerlakken:S Maar goed, verder was het een hele geslaagde reis:D veel dieren gezien, olifanten, zebra’s, buffels en een hoop impala’s en gazelles e.d. En uiteindelijk gelukkig ook nog 2 prachtige leeuwen gespot.
Maar het hoogte punt was uiteraard onze gorilla tracking. Er leven nog maar 700 berggorilla’s op de hele wereld, waarvan bijna de helft in Oeganda leeft. Met een groepje van 6 bezoekers, een paar rangers en een aantal mensen die de tassen droegen trokken we het regenwoud in op de Gorilla te bekijken in zijn natuurlijke leefomgeving. Omdat deze tracking er om bekend staat uren te kunnen duren en behoorlijk zwaar te kunnen zijn, hadden veel mensen iemand gehuurd om de tassen te dragen, zo ook ik, al was dat achteraf niet echt nodig geweest. Vol goede moed begonnen we aan de tracking. We hoopte veel mooie dingen van het regenwoud te zien, en uiteindelijk natuurlijk de gorilla’s. Na 10 minuten stond de ranger stil en iedereen verwachte een mooie bloem of plant te zien. Maar nee hoor, onze ranger zei doodleuk: ‘there we are’ Sorry?! Na 10 minuutjes lopen hadden we de Gorilla’s gevonden. Reusachtige dieren, sommige waren 45 jaar oud en 200 kilo zwaar, maar op de één of andere manier waren ze toch nog schattig, tot dat er 1 vanuit de boom noten naar ons ging gooien, maar ach. Het was heel bijzonder zo dichtbij deze dieren te staan, vooral omdat je weet dat er nog maar 700 van over zijn. Ik was blij dat we geen 5 uur hoefde te lopen, maar dit was toch nog wel het andere uiterste. Want op deze manier hadden we nog bijna niets van het woud gezien. Daarom hebben we later nog maar een wandeling door Semliki N.P. gemaakt, wat ook een regenwoud is. Inclusief 2 prachtige hotsprings, waar de lokale bevolking nog dagelijks haar aardappels in kookt, tenminste dat is wat de gids beweerde.
Onze vakantie bevatte ook nog een bezoekje aan het pigmeeendorp. De pigmeeen zijn een bergvolk waarvan de mensen ongeveer 1.5 meter groot worden. Helaas was dit zo toeristisch dat toen we wegreden zonder iets te kopen, ze stenen naar de auto gooide. Ook riepen ze I kill you! Wat eigenlijk best grappig was aangezien deze mensen slechts anderhalve meter groot zijn!
Zoals ik in het vorige verslagje melden waren er 18 februari presidents verkiezingen in oeganda. Daar hebben we ons nog best even zorgen over gemaakt, zeker als je naar de toenmalige situatie in noord Afrika keek. Maar gelukkig is het hier redelijk rustig gebleven, mede doordat Museveni herkozen is voor de 4e keer op rij, de vraag is nu alleen nog dat eerlijk gebeurd is.. Er zijn in Kampala en Jinja wel wat onregelmatigheden geweest, maar doordat ik tussen de zebra´s zat heb ik daar gelukkig niets van mee gekregen.
Slechts een weekje na deze vakantie reed in naar Entebbe om mijn ouders van het vliegveld te halen. Het was ontzettend leuk om ze weer te zien. We hebben wat leuke dingen in de omgeving gedaan, en ze hebben natuurlijk het leven in het weeshuis en de kinderen een beetje leren kennen. Ook hebben ze het lokale eten geproefd, al viel het één meer in de smaak dan het ander. Maar ach daar heb ik ook nog steeds last van.
Ook hebben we de Bujagali Falls bezocht. Het was erg mooi en de lange rit achter op de Boda over de ontzettend slechte weg wel waard. Al weet ik niet of mijn vader daar ook zo over denkt. Bij de watervallen liepen jongens die voor 10 euro met een lege jerrycan in een serieuze stroomversnelling springen en zich met de stroom mee laten voeren. Er verdwijnen hier elk jaar jongens die springen en nooit meer bovenkomen.. en dat alleen maar voor de toeristen, ik vind het triest.
In mijn ogen zelfmoord voor een tientje…
Afgelopen maand is het hier lekker zonnig en warm geweest, en dat is goed voor mij maar minder fijn voor de lokale bevolking. Begin februari is namelijk het lange regenseizoen begonnen. Maar er is afgelopen maand wel geteld 1 bui gevallen. Omdat iedereen voor dit regenseizoen de gewassen plant, is dit een serieus probleem voor de bevolking. Daarom hopen en bidden we met z’n alle dat het snel gaat regenen. (wel ’s nachts graag;))
Zoals jullie lezen heb ik het nog prima naar mijn zin:) Iedereen bedankt voor de reacties en mailtjes e.d. Want het blijft ontzettend leuk om berichtjes uit Nederland te ontvangen. Hierbij nog wat mooie plaatjes… de foto’s van de gorilla’s staan bij het vorige verslag.
Groetjes Ellen
-
13 Maart 2011 - 18:42
Nel:
dag Ellen,
Het is er erg leuk om je verslag te lezen.
Maria is ook het het park geweest en staat ook zo op de foto op de evenaar.
Nog een goede tijd toegewenst.
Nel Veenman -
13 Maart 2011 - 18:53
Rein En Wil:
Ha Ellen,
Leuk om je verhaal te lezen en je foto's te bekijken. Het lijkt ons een hele belevenis en het is prachtig om iets van de mooie natuur te zien. Ja het schiet al weer op dat je naar Ned. komt. Nog een fijne tijd en tot ziens.
Groetjes, Rein en Wil -
13 Maart 2011 - 20:28
Heleen Zandbergen:
Hoi Ellen,
Wat leuk om je verslag te lezen, wat maak je veel mee!
Ik wens je nog een goede tijd daar, geniet er van :)
-
14 Maart 2011 - 08:56
Cobi:
Hoi Ellen,
Leuk om steeds weer je verhalen te lezen! Geweldig wat je allemaal doet daaro.. Geniet van de laatste paar weekjes!
Greetz, Cobi -
14 Maart 2011 - 18:01
Tante Nel:
Wat een prachtig verhaal heb je er van
gemaakt,veel foto's en ook nog van
je vader en moeder leuk hoor,
wij wensen je nog een goede tijd toe,
en een goede thuisreis,
groetjes O.Karel en T.Nel -
15 Maart 2011 - 18:52
Maurice:
Supervet! Nice story! Idd een tijdje geleden dat je wat gepost had! Hé 50 dagen zijn nog hartstikke veel, geniet er van! (p.s. ik weet dat ze omvliegen als je 't naar je zin hebt) -
15 Maart 2011 - 20:52
T. Coby:
Hoi Ellen,
Wat heb je weer veel en ontzettend veel moois gezien. Je foto's te zien is al schitterend laat staan in het echt.
Wat zal je genoten hebben om alles aan je ouders te laten zien, ik weet dat nog van bij nelleke.
Hartelijke groeten en nog fijne weken. o.Gerard-t.Coby-Ron. -
16 Maart 2011 - 19:28
Renske:
Heey El,
nou ik kan sowieso niet wachten om je weer te zien!
Het doet me goed, dat je het zo naar je zin hebt daar. Wat een prachtige ervaring!
Ook de foto's laten zien dat het prachtig was. Alhoewel... Ik geloof dat het in het echt nóg mooier is!
OVer 47 dagen ben je alweer terug. Wat zijn die maanden snel gegaan! Ook al heb ik je tussendoor nog even gezien.
Geniet nog even in het prachtige Oeganda.
Liefs &bless!
Rens -
17 Maart 2011 - 15:40
Rixtia Loosman:
Hallo Ellen,
Wat mij betreft mag je nog wel even blijven in HSH.......kan ik "meegenieten" van je verhalen en foto's. Ik ben vorig jaar een half jaar als vrijwilligster geweest in HSH.
Geniet er van en doe iedereen de groetjes en een dikke kus voor OPIO.
Groetejs Rixtia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
